Οι τερματοφύλακες διαφέρουν πολύ απο τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Δέν είναι σαν τους άλλους. Πολλές φορές είναι αποκομμένοι απο την υπόλοιπη ομάδα... στον κόσμο τους. Προπονούνται μόνοι τους, έχουν δικούς τους γυμναστές,προπονητές τερματοφυλάκων κτλ. Όμως ακόμη και ο τελευταίος συμπαίκτης ενός καλού τερματοφύλακα γνωρίζει πώς όταν τον χρειαστεί αυτός θα είναι εκεί. Θα είναι ο βράχος που θα κρατήσει την ομάδα όρθια στα δύσκολα. Αυτός που θα δώσει ηρεμία στους αμυντικούς του. Αυτός που θα φέρει σε απόγνωση τους αντίπαλους. Αυτός που αν το φέρει η ανάγκη ενός αγώνα θα βγεί δυο βήματα μπροστά και θα βάλει τις φωνές για να "εμψυχώσει" τους συμπαίκτες του.
Για να γίνεις ένας ΚΑΛΟΣ τερματοφύλακας ΠΡΕΠΕΙ να είσαι τρελός. Πρέπει να είσαι εγωιστής. Πρέπει να είσαι λίγο ψώνιο. Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρείς την ομάδα κατεστραμένη χωρίς εσένα. Φυσικά χρειάζεται να έχεις και ταλέντο και να δουλεύεις σκληρά στις προπονήσεις... αλλά αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Το 90% στην απόδοση ενός τερματοφύλακα αποτελεί η ψυχολογία του. Ο τερματοφύλακας του Παναθηναικού και της Εθνικής μας απο την μία ήταν ο τερματοφύλακας που δεν πιάνει ούτε ΄΄απλωμένη κουβέρτα΄΄και μετά έγινε ο καλύτερος τερματοφύλακας της χώρας μας.
Επειτα η θέση αυτή θέλει πολυ υπομονή και επιμονή αφού έχεις να διεκδικήσεις μία θέση, αφού οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές έχουν περισσότερες ευκαιρίες από σένα, και δεν πρέπει να ξεχνάμε την πορεία του Αντ. Νικοπολίδη που έγινε βασικός σε μεγάλη ηλικία ,και έκανε μιά λαμπρή καριέρα.
Η πόλη μας έχει βγάλει καλούς τερματοφύλακες οπως ήταν ο Κομματάς ,ο Σπ. Ζήκος [Λαγκουβάς],ο Ανδρ. Τσακμακίδης [αγωνίστηκε σε Ολυμπιακό,Διαγόρα Ρόδου Α΄Εθνική] και άλλους πολλούς, για αυτό μην καταδικάζετε το λάθος του τερματοφύλακα με μεγάλη ευκολία....
