Καλώς ήλθατε στο Ιστολόγιο του mesologgi-sport

πολυ επίκαιρο τωρα στην μεταγραφική περίοδο...


Παλιά λέγαμε, ¨ ο θείος από την Αμερική¨! Όλο το σόι περίμενε τα δολάρια του θείου, χαρές και πανηγύρια στο σπίτι, θα αγοράζαμε κανένα ρούχο και θα γεμίζαμε το ψυγείο για καμιά 15αριά μέρες!

Κάπως έτσι θα περιμένουν αρκετά σωματεία φέτος, να εμφανιστεί ένας ¨ΠΡΟΕΔΡΟΣ με ΛΕΦΤΑ¨, για να καταφέρουν να επιβιώσουν οικονομικά, στην εξαιρετικά δύσκολη σαιζόν που έρχεται!

Το θέμα είναι, πόσοι τέτοιοι ΠΡΟΕΔΡΟΙ υπάρχουν και αν υπάρχουν, έχουν τη διάθεση να δαπανήσουν τα χρήματα τους, σε ένα ποδοσφαιρικό σωματείο?

Προσωπικά, θεωρώ ΘΥΜΑ κάποιον, ο οποίος ενώ έχει την οικονομική άνεση και την ποδοσφαιρική τρέλα, να παρασύρεται από ¨κάποιους¨, σε δαπανηρές μεταγραφές και ανούσιες φιλοδοξίες!

Κάποιοι ¨επιτήδειοι¨ λοιπόν, στην χειρότερη οικονομική μετάβαση, όλων των εποχών, ψάχνουν το ¨ΘΥΜΑ με ΛΕΦΤΑ¨, του προσάπτουν τον τίτλο του ΠΡΟΕΔΡΟΥ και τον ¨δαγκώνουν¨ απ΄όλες τις μεριές! Βέβαια, αυτό το φαινόμενο των ¨πιράνχας¨, δεν είναι τωρινό, συμβαίνει χρόνια, απλά τα προηγούμενα χρόνια, η οικονομία μας ανθούσε και όταν κάποιος ΠΡΟΕΔΡΟΣ, πιανόταν ΘΥΜΑ, είχε ακόμη τον κουμπαρά του γεμάτο και επιβίωνε, τώρα όμως τα πράγματα είναι σίγουρα διαφορετικά.

Στη συνέχεια έχουμε ίσως, την χειρότερη υποψήφια μορφή προέδρου, το ¨ΨΩΝΙΟ με ΛΕΦΤΑ¨! Αυτός είναι ΟΤΙ καλύτερο μπορεί να τύχει, στα εκάστοτε ΛΑΜΟΓΙΑ, που καραδοκούν πως και πως, για μια ¨συνεργασία¨ με ένα ψώνιο και πόσο μάλλον, όταν το χρήμα ρέει άφθονο!

Τον πλησιάζουν με επαγγελματικό τρόπο, - χώρια του ότι πολλές φορές ¨ψάχνονται¨ και από μόνοι τους - τον επαινούν τάχα μου, για τις διοικητικές του ¨ικανότητες¨ ¨και φυσικά του ¨υπενθυμίζουν¨, ότι τώρα που όλα τα σωματεία – πάντα για τα ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ παρακαλώ - λιμοκτονούν, είναι ευκαιρία ΑΥΤΟΣ, να γίνει ο επόμενος ΚΟΚΚΑΛΗΣ της κατηγορίας!

Δεν θέλει και πολύ λοιπόν το ψώνιο για να συμφωνήσει και έτσι κάπως , αρχίζει το ¨έργο¨! Τώρα μάλιστα σ΄αυτή την εποχή, που δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε, θα του φορτώσουν τα μυαλά, για τον τάδε προπονηταρά, ο οποίος θα φέρει μαζί του και 4 παιχταράδες από άλλο πλανήτη, ο τάδε μανατζαραίος επίσης, θα βρει την ευκαιρία να πασάρει άλλους 3,4 και όλη η χρονιά θα φύγει με φρου-φρου κι΄αρώματα, τα ¨πιράνχας¨ από δίπλα θα του πίνουν το αίμα και στο τέλος, λίγο πριν το νήμα κι΄ενώ το ¨όνειρο¨ είναι κοντά, βγαίνει …δεύτερος! Και όταν ρωτήσει τα πιράνχας….γιατί ? θα του πουν με ύφος : ¨μας έστησαν οι κουφάλες¨!

Στην επόμενη κατηγορία, συναντάμε τον ¨ΓΑΤΟ με ΛΕΦΤΑ¨, ο οποίος γνωρίζοντας τους 2 παραπάνω (θύμα και ψώνιο), προσπαθεί να αποφύγει τις ¨κακοτοπιές¨ και διώχνει όλα τα λαμόγια, τοποθετεί δικούς του ανθρώπους σε όλες τις νευραλγικές θέσεις της διοίκησης, έχοντας το απόλυτο κουμάντο και φυσικά την τελική απόφαση για όλα.

Σε αυτή την περίπτωση, ο εχθρός είναι ένας, και μεγαλώνει σταδιακά και αυτός λέγεται ΕΓΩΙΣΜΟΣ. Εάν λοιπόν ο¨ΓΑΤΟΣ¨ , κοιτάζεται κάθε μέρα στον καθρέπτη και αντί να ανησυχεί, δοκιμάζει διαρκώς καινούργιες πόζες ΠΡΟΕΔΡΟΥ, πιστεύοντας ότι όλα πάνε καλά, τότε μάλλον θα προσγειωθεί απότομα, διότι αργά ή γρήγορα θα καταλάβει, ότι το χρήμα ΔΕΝ είναι το ΠΑΝ!

Το ΠΑΝ είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η αμοιβαία κατανόηση και η επαφή με την πραγματικότητα. Το χρήμα θα φέρει, μια προσωρινή συμφωνία, μια πρόσκαιρη εκτίμηση και μια συνεργασία με ημερομηνία λήξης!

Ο ¨Γατόπαρδος¨ λοιπόν , ΠΡΟΕΔΡΟΣ με ΛΕΦΤΑ, αν καταφέρει, κυρίως αυτή την εποχή της πείνας και χαλιναγωγήσει τον εγωισμό του ίσως προλάβει να χαρεί τους κόπους του. Πιο κάτω συναντάμε, τον ΠΡΟΕΔΡΟ με ΛΕΦΤΑ μεν, αλλά και ¨το σταυρό στο χέρι¨!

Ως που μπορεί να φτάσει αυτός ο πρόεδρος? Η απάντηση είναι πανεύκολη, …μέχρι το λάκκο, με τα κ….δάχτυλα! αυτό σημαίνει Δ΄ Εθνική, η οποία είναι και ότι χειρότερο υπάρχει!

Προσωπική μου άποψη είναι, ότι αυτή η κατηγορία πρέπει να πάψει να υπάρχει, αυτή η κατηγορία έχει ¨κλείσει¨ σπίτια και επιχειρήσεις, διαλύοντας οικογένειες και φιλίες! Κάποιος λοιπόν με ΛΕΦΤΑ, άνετα μπορεί να σκαρφαλώσει από την μικρότερη κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος, έως την Δ΄ Εθνική.

Απλά αγοράζει 4,5 ¨βαριά¨ ονόματα, τα πλαισιώνει με εξίσου μερικούς καλούς παίκτες, έναν καλό προπονητή και κάθε χρόνο το μικρό του ¨όνειρο¨ γίνεται πραγματικότητα.

Το ¨με το σταυρό στο χέρι¨, σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος, ρίχνοντας ένα κάρο λεφτά, σε προπονητές και σε επιλεκτική ¨αφρόκρεμα¨ ποδοσφαιριστών, δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με διαιτησίες, παρατηρητές, στημένα κ.λ.π., δείχνει εμπιστοσύνη σε όλα τα παραπάνω και εν μέρει δικαιώνεται.

Μέχρι εδώ καλά! Εδώ λοιπόν μπαίνει σφήνα, η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ αυτού του ΠΡΟΕΔΡΟΥ, ο οποίος αρχίζει να χάνει το μέτρο, είτε από μόνος του, είτε παρακινούμενος από κάποιους!

Φιλόδοξοι είμαστε όλοι και αν δεν είναι κάποιοι, κακώς! Αλλά πρέπει να είμαστε λογικά και όχι υπέρμετρα φιλόδοξοι, διότι δεν είναι καθόλου απίθανο, καταστροφή! αυτή η υπέρμετρη φιλοδοξία, να επιφέρει την απόλυτη καταστροφή!

Όταν σου περισσεύουν χρήματα και σε έχει κυριεύσει, η μεγαλομανία και η λύσσα της κορυφής, γνώμη μου είναι ότι η κατάκτηση αυτής, πρέπει να γίνει με αργά και συνετά βήματα και όχι με άλματα.

Φίλος ΠΡΟΕΔΡΟΣ, που έφθασε στην Δ΄ Εθνική με άλματα, προσπαθεί εδώ και 3 χρόνια, για την άνοδο στην Γ΄ Εθνική, δαπανώντας γύρω στις 300 με 400.000 ευρώ, κάθε χρόνο!!! Το αποτέλεσμα? 3 χρόνια βγαίνει δεύτερος, για πολλούς και διαφόρους λόγους, που αρκετοί πιστεύω αντιλαμβάνεστε.

Μιλώντας πάντα για το ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ποδόσφαιρο, εγώ θα προέτρεπα τους ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ και τους υποψηφίους προέδρους των σωματείων, να είναι προσγειωμένοι και να μην ενδίδουν, στις ακατανόητες για την εποχή απαιτήσεις, κάποιων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται, ότι υπηρετούν μιαΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ και όχι κάποιο ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ!

Πρέπει όλοι να αντιληφθούν και κυρίως οι ΠΡΟΕΔΡΟΙ με ΛΕΦΤΑ, ότι για να επιβιώσει ένα σωματείο, πρέπει να είναι υγιές και για να είναι υγιές, πρέπει να βασίζεται στα ΔΙΚΑ του παιδιά, ώστε να απολαμβάνει σταθερά και μακροπρόθεσμα, τους καρπούς που τόσο καιρό θρέφει!

Την εποχή αυτή, ΔΕΝ χρειάζονται χρήματα, αλλά φιλότιμο και μεράκι. Πρέπει όλοι να ρίξουν νερό στο κρασί τους, παίκτες και παράγοντες και να αφοσιωθούν, σε ένα καλύτερο αύριο και αυτό δεν είναι άλλο, από τις ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ!Αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον, τα 8άχρονα και τα 15άχρονα και όποιος ΠΡΟΕΔΡΟΣ λοιπόν έχει λεφτά , πάνω σε αυτά τα παιδιά πρέπει να επενδύσει!

Το ιδανικότερο σενάριο μάλιστα που φαντάζομαι, είναι το εξής : ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ομάδα στο Α΄ ΤΟΠΙΚΟ, με δικό της γήπεδο από φυσικό χλοοτάπητα, ΠΡΟΕΔΡΟΣ με ΛΕΦΤΑ και αρρώστια με τις Ακαδημίες! Στόχος ? όλα τα χρήματα από την τσέπη του ΠΡΟΕΔΡΟΥ και τις συνδρομές των παιδιών, να δαπανώνται αποκλειστικά και μόνο, προς την εύρυθμη οργάνωση και λειτουργία των μικρών τμημάτων.

Φυσικά χρειάζονται από κοντά και 5 άνθρωποι ιδίων αντιλήψεων, οι οποίοι θα φροντίσουν να επανδρώσουν το προπονητικό team, με τους κατάλληλους παιδαγωγούς – προπονητές, ένα μίνι ιατρείο, φροντιστή και όλα εκείνα τα υλικοτεχνικά αγαθά, που θα κάνουν πιο εύκολη και ευδιάθετη την προπόνηση των παιδιών!

Σκοπός βέβαια όλων των παραπάνω, πρέπει να είναι, η προώθηση των ικανοτέρων παιδιών στην Αντρική ομάδα, όπου μέσα από ένα ¨γεμάτο¨ και δυνατό πρωτάθλημα, να διακριθούν και κάποια στιγμή να κάνουν το ¨άλμα¨ των ονείρων τους!

Αυτό θεωρώ εγώ, απόλυτη ευτυχία, επιτυχία και επιβράβευση, σε αντίθεση με τον μισαλλόδοξο και ονειροπαρμένο ΠΡΟΕΔΡΟ, που αρέσκεται σε άσκοπες και δαπανηρές μεταγραφές, με στόχο το ανελέητο κυνήγι της πρώτης θέσης και τελικό σκοπό, μια πρόσκαιρη χαρά και 5 φωτογραφίες με το πούρο στο στόμα και το κύπελο αγκαλιά!

Χέστηκα εγώ αν η ομάδα μου, θα ανέβει στη Δ΄ Εθνική, στη Γ΄, ή στην Β΄, ο φίλαθλος παίρνει τη χαρά κι΄ο πρόεδρος τ΄ αγγούρι! Βεβαίως η χαρά του φιλάθλου, είναι η ομάδα του να ανεβαίνει κατηγορίες, αλλά, εγώ ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ, θα νιώσω ιδιαίτερα ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, που η ομάδα μου, ανέβηκε, ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ και όχι κατηγορίες, θα νιώσω ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ – κι΄ας χεστώ πραγματικά απ΄ τη χαρά μου – όταν ακούσω, ΠΑΤΕΡΑ και ΓΙΟνα λένε : ¨σ΄ αυτή την ομάδα θα πάμε¨!

Όλα αυτά ανεβάζουν την εικόνα και το επίπεδο μιας ομάδας και όχι τα λεφτά και η κατηγορία που παίζει!

Του Τάκη Γιαννόπουλου
Προπονητή της εφηβικής ομάδας του Πανερυθραϊκού