.
.
Όλοι αποδέχονται ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στηρίζεται μόνο στο χρήμα αλλά κανείς δεν συγκινείται για να διορθώσει την στρεβλή αυτή κατάσταση.
Δυστυχώς η πλειοψηφία της κοινωνίας αποδέχτηκε την λογική ότι για να έχεις ομάδα πρέπει να κάνεις δέκα μεταγραφές το χρόνο και να έχεις προυπολογισμό πάνω από 30.000 ευρώ.
Και φυσικά σύντομα φτάνεις στη ντροπή, μία ερασιτεχνική ομάδα να διεκδικεί την άνοδο στην επόμενη κατηγορία και επειδή απέτυχε, την επόμενη χρονιά να δηλώνει παραίτηση ή αδυναμία καθόδου σε αγώνες ή αδυναμία τακτοποίησης υποχρεώσεων ή τιμωρίες από οφειλές.
Αλήθεια εκτός από την άνοδο στη μεγαλύτερη κατηγορία υπάρχει άλλος στόχος;
Θέλουμε μια ομάδα που να έχει 15 μισθοφόρους και γυρολόγους ποδοσφαιριστές που τα σαρώνει όλα λόγω της εμπειρίας και της κλάσης των παικτών της; Και όταν ανέβεις κατηγορία να χρειάζεσαι νέες μεταγραφές μισθοφόρων;
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο για να επιβιώσει πρέπει να ξαναγίνει ....ερασιτεχνικό. Με παίκτες που να εχουν πάθος με την ομάδα, να παίζουν για την φανέλα και η ψυχή τους να γεμίζει. Με παίκτες που παίζουν για αυτούς που έρχονται να τους δουν., τους ξέρουν, τους βλέπουν στα καφενεία του χωριού και δένονται με το χρώμα που έχει η φανέλα. Με παράγοντες που κάνουν κάτι από την ψυχή τους και την καρδιά τους για το εμείς και όχι για το εγώ. Αυτό είναι που σε συγκινεί και δεν ανταλλάσσεται ούτε με χρήματα ούτε με τίποτα. Ο απώτερος σκοπός του ερασιτεχνικού σωματείου είναι να προσφέρει στην κοινωνία. Ειδικά στις μέρες της κρίσης πρέπει να δίνει το παράδειγμα του πώς πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε. Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και να μην χτίζουμε παλάτια στην άμμο.
ΤΑΣΟΣ ΦΡΑΓΚΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΚΑΤΟΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
.
Μεταγραφικός oργασμός στην Ελλάδα της φτώχειας, στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, στην Ελλάδα της ανεργίας.
Όλοι αποδέχονται ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στηρίζεται μόνο στο χρήμα αλλά κανείς δεν συγκινείται για να διορθώσει την στρεβλή αυτή κατάσταση.
Δυστυχώς η πλειοψηφία της κοινωνίας αποδέχτηκε την λογική ότι για να έχεις ομάδα πρέπει να κάνεις δέκα μεταγραφές το χρόνο και να έχεις προυπολογισμό πάνω από 30.000 ευρώ.
Και φυσικά σύντομα φτάνεις στη ντροπή, μία ερασιτεχνική ομάδα να διεκδικεί την άνοδο στην επόμενη κατηγορία και επειδή απέτυχε, την επόμενη χρονιά να δηλώνει παραίτηση ή αδυναμία καθόδου σε αγώνες ή αδυναμία τακτοποίησης υποχρεώσεων ή τιμωρίες από οφειλές.
Αλήθεια εκτός από την άνοδο στη μεγαλύτερη κατηγορία υπάρχει άλλος στόχος;
Θέλουμε μια ομάδα που να έχει 15 μισθοφόρους και γυρολόγους ποδοσφαιριστές που τα σαρώνει όλα λόγω της εμπειρίας και της κλάσης των παικτών της; Και όταν ανέβεις κατηγορία να χρειάζεσαι νέες μεταγραφές μισθοφόρων;
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο για να επιβιώσει πρέπει να ξαναγίνει ....ερασιτεχνικό. Με παίκτες που να εχουν πάθος με την ομάδα, να παίζουν για την φανέλα και η ψυχή τους να γεμίζει. Με παίκτες που παίζουν για αυτούς που έρχονται να τους δουν., τους ξέρουν, τους βλέπουν στα καφενεία του χωριού και δένονται με το χρώμα που έχει η φανέλα. Με παράγοντες που κάνουν κάτι από την ψυχή τους και την καρδιά τους για το εμείς και όχι για το εγώ. Αυτό είναι που σε συγκινεί και δεν ανταλλάσσεται ούτε με χρήματα ούτε με τίποτα. Ο απώτερος σκοπός του ερασιτεχνικού σωματείου είναι να προσφέρει στην κοινωνία. Ειδικά στις μέρες της κρίσης πρέπει να δίνει το παράδειγμα του πώς πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε. Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και να μην χτίζουμε παλάτια στην άμμο.
ΤΑΣΟΣ ΦΡΑΓΚΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΚΑΤΟΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
