.Για το κόμπλεξ ορισμένων ανδρών, αλλά και την ισότητα που θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι γυναίκες επισήμανε η παίκτρια της Εθνικής Ελλάδος, Βάσω Μοσκοφίδου στο sportsking.gr.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στον ερασιτεχνισμό και την παντελή έλλειψη υποδομών που επικρατεί στο Ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο, μη επιτρέποντας του να εξελιχθεί και να πάει μπροστά.
Διαβάστε την συνέντευξη της Βάσως Μοσκοφίδου:
Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ποδοσφαιριστής σε μια χώρα που το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν είναι ακόμα δημοφιλές και επιπλέον δεν έχει τις κατάλληλες υποδομές;
«Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα μέσα μου. Από μικρή θυμάμαι είχα μια μπάλα στα πόδια… Δεν το επεξεργάστηκα ποτέ, το αγαπούσα κι έπαιζα γιατί με γέμιζε. Μέχρι τα 14 πίστευα πως ήμουν η μόνη που ασχολείται… Μακάρι να ήταν καλύτερες οι συνθήκες γιατί θα είχα γνωρίσει νωρίτερα το γυναικείο ποδόσφαιρο. Σίγουρα είναι δύσκολο πλέον να παίζω γιατί απαιτεί πολλές θυσίες άλλα πραγματικά το άθλημα αυτό είναι… πάνω από έμενα, με “ξεπερνάει” κι όσο αντέχω θα αγωνίζομαι για να μπορώ να παίζω ποδόσφαιρο».
Πως αντιδρά ο κόσμος (από το περιβάλλον σου και μη), στο άκουσμα του ότι είσαι παίκτρια σε top γυναικεία ομάδα της Ελλάδας και μέλος της Εθνικής;
«Στην αρχή, όταν το ακούν για πρώτη φορά νιώθουν παράξενα. Ρωτούν πως μπορώ και παίζω γιατί είναι δύσκολο άθλημα, αλλά πλέον οι πιο πολλοί ενθουσιάζονται γιατί τους αρέσει όταν τους το λέω. Ειδικά όταν τους αναφέρω για την Εθνική με αντιμετωπίζουν με θαυμασμό».
Ποιες θεωρείς ότι είναι οι βασικές αγωνιστικές διαφορές ανάμεσα σε αντρικό και γυναικείο ποδόσφαιρο; (στυλ, τρόπος παιχνιδιού)
«Διαφέρει ο ρυθμός του παιχνιδιού και η δύναμη. Οι άντρες μπορεί να έχουν άλλη σωματοδομή, αλλά το ποδόσφαιρο είναι ένα και δεν διαφοροποιείτε σε αντρικό και γυναικείο. Άλλωστε αν δεις και στο εξωτερικό, οι κοπέλες είναι σχεδόν τόσο δουλεμένες όσο οι άντρες, με αποτέλεσμα να μην έχουν σημαντικές διαφορές».
Γνώριζες ότι στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ουσιαστικά άρχισε να οργανώνεται το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα στη Βρετανία, άντρες παράγοντες ήταν εκείνοι που έβαλαν το νεοϊδρυθείς τότε γυναικείο ποδόσφαιρο στο περιθώριο με μια σειρά από απαγορεύσεις που διήρκησαν σχεδόν 70 χρόνια;
«Όχι, τώρα το μαθαίνω. Ξέρω και καταλαβαίνω ότι πολλοί άντρες έχουν κόμπλεξ με το γυναικείο ποδόσφαιρο, και δεν το αφήνουν να εξελιχτεί…»
Έχεις κάποια προσωπική εμπειρία πάνω σε αυτό που λες περί κόμπλεξ;
«Κοιτά, από μικρή που έπαιζα ποδόσφαιρο υπήρχε αυτό. Εμάς τις γυναίκες μας υποτιμούσαν διότι πολλές φορές έβλεπαν ότι τους ξεπερνούσαμε και δεν το δέχονταν. Δυστυχώς στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, δεν μπορούν να βλέπουν τις γυναίκες να είναι ίσες με αυτούς, κάτι που περνάει και στον αθλητισμό. Πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο που όπως υποστηρίζουν και ορισμένοι είναι “ανδροκρατούμενο σπορ».
Σε τι διαφέρει το γυναικείο πρωτάθλημα της χώρας μας σε σύγκριση με τα προηγμένα του υπόλοιπου κόσμου;
«Δεν υπάρχουν υποδομές εδώ, είμαστε πολύ πίσω. Από τα γήπεδα μέχρι τον τρόπο μετακινήσεων. Να σκεφτείς ένα πράγμα: Για να παίξουμε π.χ. στην Δράμα θα πρέπει να ταξιδέψουμε 8 ώρες είτε με τρένο είτε με λεωφορείο γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για αεροπορικά. Θα πρέπει να κοιμηθούμε εκεί, να παίξουμε ,να κάνουμε πάλι 8 ώρες να γυρίσουμε και την επόμενη ημέρα να πάμε για δουλεία.Είναι δύσκολο να το κάνεις και θέλει πολλές αντοχές. Όπως ξέρεις πρέπει να δουλεύεις γιατί δεν υπάρχει τίποτα… Και επιπλέον θέλει πολύ προσπάθεια για να αλλάξει κάτι…».
Δουλειά έξω από το χώρο του ποδοσφαίρου εννοείς;
«Και βέβαια… Γιατί δεν σε πληρώνει κανείς… Μόνο μέσω της Εθνικής όταν υπάρχουν επίσημα παιχνίδια, όμως κακά τα ψέματα δεν μπορείς να ζήσεις έτσι… Και φυσικά δεν γίνετε να κάνεις πρωταθλητισμό».
Δηλαδή, συμβόλαιο σε ομάδα επιπέδου Α΄ Εθνικής κατηγορίας δεν προβλέπει ικανοποιητικό μισθό;
«Στην Ελλάδα το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι ερασιτεχνικό, δεν υπάρχουν συμβόλαια. Μόνο στο εξωτερικό υπάρχουν…»
Γιατί πιστεύεις ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει την ελάχιστη δυνατή προβολή στην Ελλάδα, σε αντίθεση με χώρες του εξωτερικού (Π.χ Ή.Π.Α, Γερμανία, Σουηδία);
«Επειδή ζούμε σε μια χωρά που τίποτα δεν βελτιώνεται. Κανείς δεν επενδύει στον αθλητισμό και αυτό δύσκολα μπορεί να αλλάξει…»
Η Εθνική ομάδα γυναικών, σε αντίθεση με εκείνη των αντρών δεν βρίσκεται στην ελίτ των κορυφαίων ομάδων παγκοσμίως; Έχει συμμετάσχει μόλις σε μια μεγάλη διοργάνωση και αυτή ως οικοδέσποινα το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Που οφείλεται αυτό;
«Στο ότι αφενός δεν υπάρχει σωστή οργάνωση. Αφετέρου δεν υπάρχει κίνητρο για τις κοπέλες. Δεν ζουν από αυτό με αποτέλεσμα να πρέπει να αφιερώσουν χρόνο στο να αναζητήσουν τρόπους να επιβιώσουν. Αν όμως ήταν επαγγελματίες με συμβόλαια όλα θα ήταν διαφορετικά. Θα είχαν έναν τρόπο να ζήσουν και θα προσπαθούσαν παραπάνω. Θα αφιέρωναν περισσότερο χρόνο στο να γίνουν καλύτερες και αυτό θα αντικατοπτριζόταν και στην Εθνική, που σίγουρα θα είχε τα φόντα να κάνει το κάτι παραπάνω. Υπάρχει άφθονο ταλέντο αλλά αδούλευτο…»
Το γεγονός ότι ο ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ με την Εθνική ομάδα της χώρας του δεν είναι άντρας, αλλά γυναίκα (Η Άμπι Γουάμπτοτς των Η.Π.Α – 165 γκολ) φανερώνει κάτι;
«Δείχνει ότι οι γυναίκες έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους άντρες και είναι εξίσου καλές και ποιοτικές».
Θα ήσουν έτοιμη να κάνεις το μεγάλο άλμα και να αγωνιστείς με τη φανέλα κάποιας σπουδαίας ομάδας του εξωτερικού εάν σου δινόταν η ευκαιρία;
«Ναι. Πιστεύω πως είμαι απόλυτα έτοιμη ακόμα και τώρα αν μου δοθεί η ευκαιρία να το κάνω. Είναι το όνειρο μου άλλωστε…»
Το 2003 η Ιταλική Περούτζια (αντρική) προσπάθησε -ανεπιτυχώς- να εντάξει στο δυναμικό της δυο παίκτριες, τη Γερμανίδα Πριντζ και τη Σουηδέζα Λιούνγκμπεργκ. Ποια είναι η άποψη σου για το εν λόγο εγχείρημα;
«Ήμουν αρκετά μικρή και δεν τα γνωρίζω όλα αυτά. Όπως σου είπα και πριν, στο αντρικό στυλ διακρίνεται περισσότερο η δύναμη. Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να συναγωνιστούν μεταξύ τους κυρίως λόγω σωματότυπου. Τώρα το γιατί απέτυχε το εγχείρημα δεν το γνωρίζω, αλλά σίγουρα ένα γυναικείο σώμα δεν έχει τις ίδιες αντοχές με ένα αντρικό. Παρ όλα αυτά σίγουρα θα μπορούσαν να συνεργαστούν μέσα στο παιχνίδι».
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής και αντίστοιχα ποιά γυναίκα;
«Σαν παίκτρια έχω την Βραζιλιάνα Μάρτα και απ’ τους άντρες τον Μέσι».
Ποια είναι η αγαπημένη σου γυναικεία Ευρωπαϊκή ομάδα και πια αντρική;
«Στους άντρες έχω την «Μπάρτσα». Για τις γυναίκες δεν έχω κάποια συγκεκριμένη προτίμηση…»
Σαν επιθετικός, με πια σπουδαία γυναίκα αμυντικό θα ήθελες να αντιπαραταχτείς σε “man to man” και αντίστοιχα με ποιον άντρα;
Από γυναίκες δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Από άντρες τον Ντάνι Άλβες».
Σε ποιο γήπεδο του εξωτερικού θα ήθελες πολύ να αγωνιστείς;
«Σε “Μπερναμπέου” και “Καμπ Νού”. Νομίζω είναι κάτι το ξεχωριστό
http://sportsking.gr/
