Καλώς ήλθατε στο Ιστολόγιο του mesologgi-sport

Ο συμπατριώτης μας ... Αριστείδης Βάτσιος θεωρείται από τα μεγάλα ταλέντα της ελληνικής διαιτησίας

Διαιτητής του αγώνα Κυπέλλου μεταξύ Ολυμπιακού Π.-Φωκικού  5-1 ήταν ο Αιτωλοακαρνάνας Βάτσιος Αριστείδης..



Ο Καινουργιώτης διαιτήτης  ανήκει στην Ε.Π.Σ. Δυτ. Αττικής.
Σε παλιότερη του συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό της διαιτησίας  είχε πεί ....
<<Βέβαια, ο εν λόγω ρέφερι είχε γίνει ευρύτερα γνωστός πριν από 5,5 χρόνια για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Ως διαιτητής του ΣΔΠ Ρεθύμνου είχε κληθεί να σφυρίξει σε αγώνα στο χωριό των Ζωνιανών, που τότε θύμιζε εμπόλεμη ζώνη, παιχνίδι που είχε… παίξει στα δελτία ειδήσεων των καναλιών.
Ο Βάτσιος, αστυνομικός το επάγγελμα, μίλησε στο “R” για τη διαδρομή του στη διαιτησία, αλλά και στις ομοιότητες που έχουν οι ιδιότητες του διαιτητή και του αστυνομικού.

- Πώς ασχοληθήκατε με τη διαιτησία και ποια η διαδρομή σας;

Από μικρή ηλικία ασχολούμουν με τον αθλητισμό, αρχικά με το στίβο και εν συνεχεία με το ποδόσφαιρο. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι δεν διέθετα τα προσόντα για να διακριθώ ως ποδοσφαιριστής σε υψηλό επίπεδο. Παρόλα αυτά, ήμουν πιστός φίλαθλος της ομάδας που αγωνιζόταν ο αδερφός μου. Επίσης, παρακολουθούσα ανελλιπώς στην τηλεόραση αγώνες ποδοσφαίρου, ξένους και ελληνικούς, και σχεδόν πάντα επικεντρωνόμουν στον διαιτητή και σχολίαζα φάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα, χωρίς να περιμένω να δω το replay, μπαίνοντας έτσι ακούσια στο ρόλο του ρέφερι. Ετσι, μία μέρα του Σεπτέμβρη του 2002 ο πατέρας μου διάβασε μία ανακοίνωση του συνδέσμου Αιτωλοακαρνανίας για την έναρξη σχολής νέων διαιτητών και με παρότρυνε να ασχοληθώ ενεργά.

Είχα την τύχη και την τιμή σε ηλικία 16 ετών να ονομαστώ διαιτητής σ’ έναν σύνδεσμο που με «αγκάλιασε» αμέσως και που μου έδωσε τα εφόδια, σε επίπεδο γνώσης, αλλά βασικά ηθικά, για να βάλω γερές βάσεις για τη μετέπειτα ενεργή ενασχόλησή μου με τη διαιτησία. Επίσης, ο σύνδεσμος είχε ως μέλη του διεθνείς διαιτητές και άτομα που ήταν στην Α’ εθνική, δημιουργώντας μου έτσι υψηλές προσδοκίες και πρότυπα που μου προκαλούσαν δέος. 
Το 2004 πέρασα μέσω πανελληνίων εξετάσεων στη Σχολή Αστυφυλάκων του Ρεθύμνου και έτσι πήρα μεταγραφή στο Σ.Δ.Π Ρεθύμνου. Τα 4 χρόνια που παρέμεινα ως διαιτητής στο Ρέθυμνο βίωσα τη φιλοξενία των Κρητικών, δεν ένιωσα ξένος καμία στιγμή, έκανα φίλους που έχω μέχρι και σήμερα και το σημαντικότερο, ανδρώθηκα σαν διαιτητής.
Το 2008 κι ενώ εργαζόμουν από το 2006 στην Αθήνα, πήρα την απόφαση να μεταγραφώ στην Ε.Π.Σ. ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ, όπου έχω την τιμή να ανήκω μέχρι και σήμερα.

- Ποιος είναι ο Αριστείδης Βάτσιος στην καθημερινότητά του;
Εργάζομαι στην ΕΛ.ΑΣ, ενώ παράλληλα σπουδάζω στο Τμήμα Λογιστικής Μεσολογγίου και σύντομα ελπίζω να έχω το πτυχίο στα χέρια μου. Γενικά είμαι ήρεμος και εξωστρεφής άνθρωπος, που τις υπόλοιπες ώρες τις ημέρας, εκτός δουλειάς και προπόνησης, προτιμώ να τις περνώ πηγαίνοντας βόλτες, θέατρο, κινηματογράφο με τη σύντροφό μου ή με φίλους.

- Γιατί στην Ελλάδα σχεδόν πάντα φταίει για ένα κακό αποτέλεσμα ο διαιτητής;

Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα διαπιστώσουμε ότι η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τα πολιτικά τεκταινόμενα με καχυποψία. Όλοι μας ψάχνουμε τον υπεύθυνο για την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Όλοι ευθύνονται εκτός από εμάς. Ο καθένας ξεχωριστά επιχειρεί να απεμπολήσει τις ευθύνες που του αναλογούν και τις επιρρίπτει σε άλλους. Κάτι ανάλογο ισχύει και στο ποδόσφαιρο, αφού είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας. Είναι η εύκολη λύση με την καχυποψία που μας διακατέχει το διαιτητικό ανθρώπινο λάθος να το παρουσιάσουμε ως βασική αιτία για το άσχημο αποτέλεσμα που έφερε η ομάδα μας. Είναι εύκολο και ανώδυνο να «ενοχοποιήσουμε» το διαιτητή για την απώλεια βαθμών της ομάδας μας. Είναι σύνηθες να τον στοχοποιούμε για την ήττα της ομάδας μας με σκοπό να αποπροσανατολίσουμε τη φίλαθλη γνώμη από τα βασικά αίτια, που είναι τα λάθη μας ή η αδυναμίες της.

- Πόσο χρόνο σας παίρνει το να διατηρήστε σε υψηλό επίπεδο διαιτητικά;

Διαιτητής σε υψηλό επίπεδο δεν σημαίνει 2 ώρες προπόνηση την ημέρα και τίποτε άλλο. Οι λέξεις υψηλό επίπεδο είναι εφάμιλλες με τον τρόπο ζωής ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή, από την διατροφή μέχρι και την ώρα που θα κοιμηθείς. Σημαντικός παράγοντας είναι η εκπαίδευση, θεωρητική ή πρακτική. Θεωρώ ότι είναι τυχερή η δική μου γενιά διαιτητών και οι μετέπειτα συνάδελφοί μας, καθώς τόσο με τη δημιουργία της ΔΑΔ όσο και με τις ΕΔ των ενώσεων, τα τελευταία χρόνια γίνεται συστηματική και μεθοδευμένη δουλειά, Σε εβδομαδιαία βάση επιμορφωνόμαστε, μέσω βίντεο-DVD, ερμηνεία κανονισμών μέσω πιστοποιημένων εκπαιδευτών, αλλά και πρακτικής εκπαίδευσης στο γήπεδο.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω τη μεθοδική δουλειά που γίνεται στην ΕΠΣΔΑ από την αρχιδιαιτητή μας Ιωάννα Κωνσταντινίδου με την αμέριστη συμπαράσταση και συνδρομή του συμβουλίου της ένωσης και ειδικά του κυρίου Τζανόπουλου. Η ΕΠΟ επίσης μας παρέχει γυμναστή και διατροφολόγο. Επιπροσθέτως, απαραίτητος είναι και ο φυσιοθεραπευτής είτε για την πρόληψη ενός τραυματισμού, είτε για την αποκατάστασή του. Με λίγα λόγια ο χρόνος που απαιτείται να είναι όμοιος με αυτόν των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.

- Υπήρξε κάτι κάποια στιγμή που να σας έφερε στο… τσακ να τα παρατήσετε;

Δόξα τω Θεώ ποτέ δεν υπήρξε κάτι που θα με έβαζε έστω και σε σκέψη να παρατήσω αυτό που τόσο αγαπάω. Φυσικά ο δρόμος δεν ήταν, δεν είναι, ούτε πρόκειται να είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Εζησα γεγονότα και καταστάσεις που δεν ήταν ανώδυνα για μένα, αλλά η οικογένειά μου με δίδαξε ότι κανένας δε σου προσφέρει κάτι απλόχερα και μόνο με αγώνα, αφοσίωση, ταπεινότητα, υπομονή, επιμονή και κυρίως αξιοπρέπεια θα μπορέσεις να καταφέρεις κάτι και αυτό όχι πάντα. Δεν σου υπογράφει κανένας συμβόλαιο με την επιτυχία. Όπως και να έχει, είμαι ευγνώμων στη διαιτησία γι’ αυτά που μου έχει δώσει.

- Οι ιδιότητες του διαιτητή και του αστυνομικού έχουν κοινά στοιχεία και ποια;
Ο αστυνομικός και ο διαιτητής έχουν αρκετές κοινές ιδιότητες, κοινούς στόχους, δεν έρχονται σε αντίθεση. Εάν μπορέσεις να κοντρολάρεις τις δύο αυτές ιδιότητες στο μυαλό, τότε ο αντίκτυπος τόσο στο γήπεδο όσο και στην κοινωνία θα είναι θετικός. Διαιτητής και αστυνομικός έχουν αυξημένη την αίσθηση της δικαιοσύνης. Κοινή τους ιδιότητα είναι αυτή του «δικαστή» καθώς σε μικρό χρονικό διάστημα αποφασίζουν βάσει κάποιων παραμέτρων για τρίτους.

Φυσικά η κατάχρηση εξουσίας είναι καταδικαστέα, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Τόσο ο αστυνομικός, όσο και ο διαιτητής πρέπει να είναι παιδαγωγοί. Ερχονται σε επαφή με ανήλικα παιδιά, με ποδοσφαιριστές σε εφηβική ηλικία και με μια λάθος συμπεριφορά τους μπορεί να τα οδηγήσουν, από αντίδραση στην παραβατικότητα. Παράλληλα, πρέπει να είναι ψυχολόγοι και να διατηρούν σε κάθε περίπτωση τη ψυχραιμία τους, καθώς κάθε περίπτωση ανθρώπου είναι ξεχωριστή και οι χαρακτήρες διαφέρουν. Τα καθημερινά προβλήματα και γενικότερα ο ψυχικός κόσμος που έχει ο καθένας βγαίνουν στο γήπεδο για τον διαιτητή και στον δρόμο για τον αστυνομικό.

- Η έξαρση της βίας στα γήπεδα πιστεύετε ότι συνδέεται και με την αύξηση της εγκληματικότητας;

Η παιδεία, οι κοινωνικές αξίες και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ατόμου. Η ανεργία, οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, η φτώχεια, η έλλειψη ιδανικών και οραμάτων, η περιθωριοποίηση χαρακτηρίζουν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για την αύξηση της εγκληματικότητας και της βίας. Ο ανώνυμος φανατισμένος οπαδός, που πολλές φορές είναι περιθωριοποιημένος και αποκλεισμένος κοινωνικά, εκφράζει με τη βία την αντίδρασή του στην απομόνωση. Σε χώρους που ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση μάζας όπως στα γήπεδα, αρκεί ένα μεμονωμένο επεισόδιο για να ξεσπάσουν ευρύτερες συγκρούσεις και κατ’ επέκταση βία στους αγωνιστικούς χώρους.

- Στα γήπεδα ακούτε συνθήματα για… όλο σας το σόι. Εκτός γηπέδων με το παραμικρό ακούγεται το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Τι νιώθετε ακούγοντάς τα αυτά;

Σίγουρα όχι ευχάριστα. Από τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής μου με τη διαιτησία, καθώς πρώτα ασχολήθηκα με τη διαιτησία και εν συνεχεία έγινα αστυνομικός, κατάλαβα ότι το να βρίζουν αγαπημένα μου πρόσωπα είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού, δυστυχώς αναπόφευκτο. Η διαιτησία με βοήθησε να κοινωνικοποιηθώ πιο γρήγορα, να ωριμάσω πιο νωρίς, να μπορώ να διατηρώ τη ψυχραιμία μου παρά τον παρορμητισμό λόγω του νεαρού της ηλικίας, να μπορώ να αντιμετωπίζω πιο ψύχραιμα τις ύβρεις, ακόμα κι όταν απέκτησα την ιδιότητα του αστυνομικού. Ο κόσμος βλέπει στο πρόσωπο του διαιτητή τα κατά καιρούς κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου, ενώ στον αστυνομικό το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Μέσω της ανωνυμίας και αποκτώντας τη συνείδηση της μάζας, μας βρίζουν και μας χλευάζουν. Προσωπικά έχω «χτίσει» ένα τείχος γύρω μου και προσπαθώ ανεπηρέαστος να αποδίδω ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

- Την εποχή των γεγονότων στα Ζωνιανά είχατε… παίξει σε όλα τα κεντρικά δελτία ειδήσεων επειδή σφυρίξατε αγώνα της ομάδας του συγκεκριμένου χωριού. Τι θυμάστε από αυτό το γεγονός;

Πράγματι, στις 20 Μαρτίου 2008 είχα ορισθεί να διευθύνω τον αγώνα Ερμής Ζωνιανών-Καλονύχτι καθώς άνηκα στη δύναμη του Σ.Δ.Π. Ρεθύμνου. Αν και παιχνίδι για τη Β΄ τοπική κατηγορία, είχε πανελλαδική προβολή, καθώς ήταν η εποχή που συνέβησαν όλα αυτά τα γεγονότα στο χωριό των Ζωνιανών. Την περίοδο εκείνη και με τον αγώνα αυτόν η τοπική κοινωνία ήθελε να προβάλλει και να προάγει το κοινωνικό της πρόσωπο, την αθλητική άμιλλα και το εύ αγωνίζεσθαι. Παρόλα αυτά, το παιχνίδι θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου για το γεγονός ότι κατά την είσοδό μας στο χωριό των Ζωνιανών, αλλά και περιμετρικά του γηπέδου υπήρχαν αστυνομικοί των ΕΚΑΜ πάνοπλοι σε συνθήκες εμπόλεμης ζώνης, καθώς προσπαθούσαν να εντοπίσουν τους ηθικούς αυτουργούς της ενέδρας θανάτου που είχαν στήσει χασισοκαλλιεργητές – άτομα του υποκόσμου σε αστυνομικούς με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός εξ’ αυτών, του Ευστάθιου Λαζαρίδη. Το συναίσθημα και οι εικόνες που έχουν χαραχθεί στη μνήμη δεν μπορούν να σου προκαλέσουν παρά μόνο θλίψη..>>.

Ευχαριστούμε το περιοδικό REFEREE για την συνέντευξη