..Εμείς για αλλού κινήσαμε,και αλλού η ζωή μας πάει,λεει το καλό τραγουδι.Ο Κώστας Ταράσης είναι η... ενσάρκωση του παραπάνω στίχου, αφού ξεκίνησε το ποδόσφαιρο ως ταλαντούχος τερματοφύλακας και το άφησε ως... καταξιωμένος πλάγιος αμυντικός!Αλλά, γενικά, σ’ όλη του την καριέρα, βρέθηκε ν’ αλλάζει πολλές θέσεις στο γήπεδο, ώσπου να μονιμοποιηθεί σε κάποια. Ο άλλοτε διεθνής άσος και σήμερα προπονητής στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού (υπεύθυνος της ομάδας των Παμπαίδων Β’, γεννηθέντων το 1999) πρωτόπαιξε στην ομάδα της Οινούσας, της γενέτειράς του (βρίσκεται κοντά στις Σέρρες). Ήταν γκολκίπερ, και μάλιστα καθιερώθηκε σ’ αυτή τη θέση!
Σ’ ένα παιχνίδι, όμως, ένας συμπαίκτης του τραυματίζεται. Ο Ταράσης τον αντικαθιστά, καλούμενος να αγωνιστεί ως στόπερ. Ήταν η, αναπάντεχη μα καταλυτική, στιγμή που καθόρισε την μετέπειτα καριέρα του.
Από τη νέα του θέση (στην οποία στο μεταξύ παρέμεινε) εντυπωσίασε, και τα «λαγωνικά» του Πανσερραϊκού δεν άργησαν να τον ανακαλύψουν και να τον φέρουν στην ομάδα. Ο προπονητής της οποίας, Χρήστος Αρχοντίδης, όμως, του ξανάλλαξε θέση, αφού τον μετακίνησε στα πλάγια (και αριστερά) της άμυνας! Ο Ταράσης καταστάλαξε, επιτέλους, και για επτά σεζόν έδειξε τα πλούσια προσόντα του προσφέροντας στον Πανσερραϊκό παίζοντας ως πλάγιος αμυντικός.
Το Δεκέμβριο του 1982, μάλλον φυσιολογικά, λόγω των εξαιρετικών εμφανίσεων που πραγματοποιούσε με τα «λιοντάρια», γίνεται παίκτης του Παναθηναϊκού! Ωστόσο, στη Λεωφόρο, ο κόουτς Γιάτσεκ Γκμοχ του έδωσε... νέο ρόλο, αφού τον μεταθέτει σταπλάγια και δεξιά της άμυνας! Έστω κι έτσι, ο Ταράσης γίνεται συχνά ο παίκτης των ειδικών αποστολών για τον Παναθηναϊκό, συνεχίζοντας να αγωνίζεται το ίδιο καλά όπως όλοι τον είχαν συνηθίσει.
Κατακτά δύο νταμπλ με τον Παναθηναϊκό, ενώ παράλληλα φτάνει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1985), απέναντι στη Λίβερπουλ! Το καλοκαίρι του 1987, όμως, κατόπιν εισήγησης του τότε προπονητή των «πρασίνων» Βασίλη Δανιήλ, ο Ταράσης αποτελεί παρελθόν. Μετακινείται στον Άρη, και ένα χρόνο μετά γίνεται παίκτης του Μεσολογγίου. Με τη φανέλα του τελευταίου κρέμασε, στα 32 του, τα παπούτσια του. Είχε χρησιμοποιηθεί και σε 4 αγώνες της εθνικής Ελλάδος.
Ο ίδιος λέει ότι «μετά τον Παναθηναϊκό δεν του έκανε πια αίσθηση να παίξει ποδόσφαιρο». Επίσης, αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι η πίκρα του για το πώς αποπέμφθηκε από το «τριφύλλι» είναι πολύ μεγάλη. Του μένουν ως παρηγοριά, φυσικά, όλα τα θαυμαστά επιτεύγματά του με την πράσινη φανέλα.
Μετά το τέλος της καριέρας του, ο διακριθείς και εξαιρετικός αμυντικός Κώστας Ταράσης έγινε προπονητής, ασχολούμενος κυρίως με τα παιδιά – κάτι που σήμερα ακόμη πράττει, συνεχίζοντας να προσφέρει στον Παναθηναϊκό μα και στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
