Στη δεύτερη κατηγορία έχουμε τον επιφανή Πρόεδρο που θέλει να έχει την ακαδημία του ενδυματικά άρτια οργανωμένη για να καμαρώνει και να προβληθεί ο ίδιος περισσότερο, αλλά από εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτα άλλο από θέμα οργάνωσης, προπονητών, κανονισμών, προπονητικών προγραμμάτων και προοπτικής για τον αθλητή.
Στη τρίτη κατηγορία, έχουμε τους επαγγελματικούς συλλόγους που εκεί… δε θέλω να πω περισσότερα (οποίος είχε παιδί σε τέτοιο σύλλογο ας ερωτηθεί ).
Στην τέταρτη κατηγορία και την πιο επικίνδυνη, έχουμε τη νέα μόδα ακαδημιών που κάποιοι επιτήδειοι βάζουν ένα σήμα ενός τεράστιου επαγγελματικού συλλόγου στην φανέλα και στο στήθος του παιδιού (BARCELONA, MILAN, BAYERN) και το ξεγελά το παιδί, παίζοντας με το όνειρό του και την αγωνία του γονέα, με σκοπό να εισπράξει την συνδρομή.
Στη πέμπτη κατηγορία έχουμε την ακαδημία που κάποιος παλιός-παλιοί επαγγελματίες ξέμειναν από χρήματα και δουλειά, δημιουργούν μια ακαδημία την δίνουν τ’ όνομά τους με σκοπό να εξασφαλίσουν το μισθό τους και τίποτα παραπάνω.
Στην έκτη κατηγορία έχουμε τις ακαδημίες που άνθρωποι του συμβούλιου την συντηρούν από εγωισμό και μονό, γιατί έχει το διπλανό χωριό ακαδημία ή άλλη ομάδα του συνοικισμού, δημιουργεί αντιπαλότητα και έχθρες ανάμεσα στα παιδιά και κάνει στην άκρη το παιδί και την αθλητική του ψυχαγωγία.
Στην έβδομη κατηγορία έχουμε την ακαδημία που παρουσιάζει έργο, δίνει προοπτική, έχει έγγραφα επίσημα συνεργασίας, έχει επίσημα συνεργασία με μεγάλα club, ελέγχει τις επιδόσεις στο σχολείο των αθλητών της, προπονεί με πρωτογράμματα επαγγελματικού επιπέδου, προσέχει την διατροφή του, χρησιμοποιεί ψυχολόγο αν χρειαστεί και βάζει τον αθλητή από μικρή ηλικία να είναι πειθαρχημένος έχοντας για σημαία του το ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ.
ΕΣΥ ΓΟΝΕΑ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ;
Άρθρο του ΒΑΛΑΝΤΗ ΣΠΑΝΙΔΗ (Προπονητής) στο pamebala.gr
