Ο αποκαλούμενος "Θεός του ποδοσφαίρου" έχει ζήσει τα πάντα, στιγμές καταξίωσης και αποθέωσης, θριάμβους βγαλμένους μέσα από τα παραμύθια...
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (γενν. 30 Οκτωβρίου 1960) στη πόλη Λανούς, ωστόσο μεγαλώνει στο προάστιο Βίλα Φιορίτο, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μπουένος Άιρες.
Παιδί μιας φτωχής πολύτεκνης οικογένειας, ο μικρός Ντιεγκίτο περνάει δύσκολα παιδικά χρόνια.
Η άθλια οικονομική κατάσταση των γονέων του,δεν επιτρέπει σ’ αυτόν και τα επτά (!) αδέλφια του να σπουδάσουν, ούτως ώστε να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο.
Έτσι, ο Μαραντόνα αναγκάζεται να στραφεί (ευτυχώς για εμάς) στο ποδόσφαιρο για τα προς το ζην, όπου και ξεδίπλωσε το αστείρευτο ταλέντο του.
ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Οι εμφανίσεις του με τη φανέλα της Σεμπογίτας, προκαλούν το ενδιαφέρον της Αργεντίνος Τζούνιορς, η οποία αποφασίζει να τον εντάξει στις ακαδημίες της σε ηλικία 15 ετών και έπειτα εντάσσεται στο δυναμικό της Μπόκα Τζούνιορς.
Δέκα ημέρες πριν κλείσει το 16ο έτος της ηλικίας του, ο «Πίπε Ντ’ Ορο» πραγματοποιεί το επίσημο ντεμπούτο στο πρωτάθλημα με την φανέλα των Αργεντίνος Τζούνιορς, απέναντι στην Ταγιέρες.
Στις 14 Νοεμβρίου 1976, πετυχαίνει το πρώτο του γκολ σ’ ένα παιχνίδι κόντρα στη Σαν Λορέντζο ενώ στις 27 Φλεβάρη του 1977 αγωνίζεται για πρώτη φορά με το εθνόσημο στο στήθος.
Παραμένει στην ομάδα έως το 1980, συμμετέχοντας σε 166 αναμετρήσεις και φτάνοντας στην επίτευξη 11 τερμάτων.
Τον Φεβρουάριο του 1981, υπογράφει στην ομάδα της καρδιάς του, την Μπόκα Τζούνιορς, κάνοντας τ’ όνειρο του πραγματικότητα.
Στις 22 του ίδιου μήνα, ο Μαραντόνα πραγματοποιεί ένα εξίσου ονειρεμένο ντεμπούτο με την «ομάδα του λαού», στο νικηφόρο 4-2 εναντίον της Ταγιέρες, σκοράροντας τα δύο από τα τέσσερα τέρματα της ομάδας του.
Τα επιτεύγματα του «Ντιεγκίτο» δεν αφήνουν ασυγκίνητους, αρκετούς ευρωπαϊκούς συλλόγους, με την Μπαρτσελόνα να εντάσσει τελικά στο δυναμικό της, τον δαιμόνιο Αργεντινό.
Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1982 ο «Ντιεγκίτο» ντεμπουτάρει με τη φανέλα των Καταλανών στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Από την πρώτη κιόλας αναμέτρηση δείχνει για το τι είναι ικανός να κάνει. Οι «μπλαουγκρανα» ηττώνται τελικά από την Βαλένθια με 2-1, αλλά εκείνος φροντίζει να σκοράρει.
Η Μπαρτσελόνα με τη βοήθεια του «Ντιεγκίτο» κατακτά το Copa del Rey κερδίζοντας την Ρεάλ Μαδρίτης και το ισπανικό Super Cup, επικρατώντας της Ατλέτικο Μπιλμπάο.
Εντούτοις, ο Αργεντινός μέσος έχει μια δύσκολη ζωή στη Βαρκελώνη.Πρώτα μια περίοδος με ηπατίτιδα, έπειτα ένα σπασμένο πόδι, λίγο έλειψαν να βάλουν τέλος στη σταδιοδρομία του.
Η σωματική και ψυχική του δύναμη ωστόσο, σύντομα τον φέρνουν πίσω στα γήπεδα.
Στη συνέχεια ξεκινάει μια κόντρα ανάμεσα στον Ντιεγκίτο και τους διοικούντες της ομάδας, ώσπου ο Πρόεδρος του συλλόγου, Τζόζεπ Νουνίεζ, το 1984, απαιτεί την αποπομπή του από το Καμπ Νοου.
Στις 5 Μαΐου του 1984 αγωνίζεται για τελευταία φορά με την ομάδα της, έχοντας συμπληρώσει 58 παιχνίδια με τη φανέλα της «Μπάρτσα» και σκοράροντας 38 φορές.
Την επόμενη σεζόν, μετακομίζει στην Ιταλία. Η Νάπολι σηκώνει μπαϊράκι ενάντια στη «δικτατορία» του Βορρά και ο Ντιέγκο είναι ο άξιος σημαιοφόρος της.
Οι δύο πρώτες χρονιές δεν κυλούν, όπως οι άνθρωποι της Νάπολι, αλλά κυρίως ο φιλόδοξος Ντιέγκο, θα ήθελαν. Τα καλύτερα, όμως, δε θα αργούσαν να έρθουν.
Το 1987 ο Ντιέγκο οδηγεί την ομάδα στο πρώτο της πρωτάθλημα και κύπελλο Ιταλίας.
Το 1990 της χαρίζει το δεύτερο, ενώ την οδηγεί και στο Σουπερ Καπ. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε βοηθήσει την ομάδα στη μεγαλύτερη της διάκριση, στην κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ιταλία, τα προσωπικά προβλήματα του είναι αυξημένα. Εξαιτίας της χρήσης κοκαίνης, τιμωρείται με $70.000 από την ομάδα του.
Αντιμετωπίζει ένα σκάνδαλο σχετικά με έναν εξώγαμο γιο, καθώς και άλλο ένα με την υποτιθέμενη φίλη του, καλλονή Καμόρρα.
Τελικά φεύγει ντροπιασμένος από την Νάπολι το 1992. Κατά τη διάρκεια της 7ετούς παραμονής του στην Ιταλική ομάδα, αγωνίζεται συνολικά σε 259 παιχνίδια έχοντας σημειώσει 115 τέρματα.
Επιστρέφει στην Ισπανία το 1992 για λογαριασμό της Σεβίλλης, αυτή τη φορά. Αγωνίζεται συνολικά σε 29 ματς πετυχαίνοντας οκτώ γκολ, όμως η φθίνουσα πορεία έχει αρχίσει.
Στις 12 Ιουνίου του 1993 αποφασίζει να εγκαταλείψει το σύλλογο και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Νιουελς Ολντ Μποις (7 συμμετοχές) κλείνει την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα το 1997 έχοντας σε δύο περιόδους 30 συμμετοχές και 7 γκολ.
Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΩΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΩΝ
Χαρακτηρίζεται ως η σημαία της εθνικής Αργεντινής και όχι άδικα.
Πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση με το εθνόσημο στη φανέλα σε ηλικία 17 ετών απέναντι στην Ουγγαρία, σημειώνοντας μάλιστα και δυο γκολ. Αν και οι «μπιανκοσελέστε» νικούν πειστικά τους Μαγιάρους και το Ελ Σαλβαδόρ για να προχωρήσουν στο δεύτερο γύρο, εν’ συνεχεία αποκλείονται χάνοντας από Βραζιλία και αντίστοιχα την Ιταλία, με τον Ντιέγκο να συμμετέχει και στους πέντε αγώνες της ομάδας.
ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
Στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής το 1986, όμως, όσο και να φαίνεται περίεργο, το τρόπαιο περνά σε δεύτερη μοίρα, καθώς ο Μαραντόνα είναι αυτός που πετυχαίνει το καλύτερο γκολ όλων των εποχών, καθώς στην προημιτελική φάση με αντίπαλο την Αγγλία καταφέρνει να σκοράρει διασχίζοντας όλο το μήκος του γηπέδου και περνόντας στο σύνολό της σχεδόν την Αγγλική ομάδα.
ΣΑΝ ΔΥΟ ΣΤΑΓΟΝΕΣ!
Βλέποντας το παραπάνω βίντεο με την επέλαση του ''Ντιεγκίτο και το γκόλ που σημείωσε, αμέσως μας ήρθε η εικόνα του σήμερα και το γκόλ ''γκαρμπόν'' του Λίονελ Μέσι!
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Στην ίδια αναμέτρηση, γίνεται και άλλο ένα… ιστορικό γεγονός. Ο «Ντιεγκίτο» σκοράρει το πρώτο γκολ της Αργεντινής με το χέρι, περνώντας στην ιστορία ως το «Χέρι του θεού».
Είναι 22 Ιουνίου του 1986. Πολύ αργότερα και συγκεκριμένα στις 22 Αυγούστου 2005 παραδέχεται ότι είχε χτυπήσει την μπάλα με το χέρι του εσκεμμένα και ότι είχε καταλάβει αμέσως ότι το γκολ ήταν άκυρο.
Η ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ
Η Αργεντίνος Τζούνιορς μετονομάζει το γήπεδο της σε Μαραντόνα στις 26 Δεκεμβρίου 2003.
Στις 22 Ιουνίου 2005, αναγγέλλεται ότι ο Μαραντόνα θα επιστρέψει στη Μπόκα Τζούνιορς σαν αντιπρόεδρος υπεύθυνος για τη διαχείριση της πρώτης ομάδας (μετά από μια απογοητευτική σεζόν το 2004-05, η οποία συνέπεσε με την εκατονταετία της Μπόκα).
Η σύμβασή του αρχίζει την 1η Αυγούστου 2005 και μια από τις πρώτες του εισηγήσεις αποδεικνύεται πολύ αποτελεσματική: Είναι αυτός που αποφασίζει να προσλάβει τον Άλφιο Μπαζίλε σαν πρώτο προπονητή της ομάδας.
Με τον Ντιέγκο να ενθαρρύνει και να τον στηρίζει η Μπόκα κερδίζει το 2005 την Απερτούρα, το 2006 την Κλασσούρα, το 2005 το Κόπα Σουνταμερικάνα και επίσης το 2005 το Ρεκόπα Σουνταμερικάνα.
Το Νοέμβριο του 2008 αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της χώρας του, για να την οδηγήσει στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, όπου και αποκλείεται από τα «Πάντσερ» του Γιοακί Λεβ.
Η ήττα αυτή, αποτελεί και το λόγο της απομάκρυνσης του από τον πάγκο της «αλμπισελέστε», τον Ιούλιο του 2010.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
1976-1981 Αργεντίνος Τζούνιορς
1981-1982 Μπόκα Τζούνιορς
1982-1984 Μπαρτσελόνα
1984-1991 Νάπολι
1992-1993 Σεβίλλη
1993 Νιούελς Ολντ Μπόις
1995-1997 Μπόκα Τζούνιορς
Οι τίτλοι που κατέκτησε (Σε συλλογικό επίπεδο)
1981 Πρωτάθλημα Αργεντινής (Μπόκα Τζούνιορς)
1983 Κύπελλο Ισπανίας (Μπαρτσελόνα)
1987 Πρωτάθλημα Ιταλίας (Νάπολι)
1987 Κύπελλο Ιταλίας (Νάπολι)
1988 Πρώτος Σκόρερ Ιταλίας (Νάπολι)
1989 Κύπελλο UEFA (Νάπολι)
1990 Πρωτάθλημα Ιταλίας (Νάπολι)
1991 Σούπερ Καπ Ιταλίας (Νάπολι)
sports-academies.gr
| 
